Het deed al langer de ronde, maar het Gentse stadsbestuur stelt voor om op termijn een nieuwbouw zetten in Klein Turkije, aan de zijkant van de Sint-Niklaasstraat. Een riskant, maar interessant voorstel.
Iedereen weet dat er momenteel iets ontbreekt in Klein Turkije, een lege, donkere en tochtige plek. Tot 1994 stond er langsheen de noordgevel van de Sint-Niklaaskerk een rij arbeidershuisjes, die werden gesloopt om de renovatie van de noordgevel mogelijk te maken. Toen werd al gesproken over een terugkeer naar de oude situatie, en werd de optie op een volledige heropbouw genomen door de restanten van de sloop te bewaren. Maar er werd reeds vastgesteld dat deze restanten in slechte bouwfysische staat verkeren waardoor een echte restauratie zeer moeilijk realiseerbaar zal zijn en nieuwe structuren zullen moeten worden opgericht.
Het vraagstuk van de heropbouw van de huisjes is al langer aan de orde. In 2011 had men de bedoeling een Open Oproep tot kandidaatstelling van ontwerpers op te starten via de Vlaamse Bouwmeester. Een werkgroep, bestaande uit verschillende stedelijke diensten zoals Bouwprojecten FM, Monumenten en Architectuur, Stedenbouw, en diensten van de Vlaamse Overheid (Ruimte en Erfgoed, Agentschap Ruimtelijke Ordening Vlaanderen), zou er voor instaan om het project tot een goed einde te brengen.
Maar de vraag blijft dus naar welke toestand men wenst terug te keren. Gaat men alles reconstrueren zoals vroeger of gaat met ook nieuwe gebouwen oprichten met een functionele aard? Kan men de nieuwbouw niet gebruiken om de kerk aan de noordzijde open te trekken met secundaire functies?
Tom Balthazar, schepen van Stadsontwikkeling (SP.A):
Op de plaats waar nu een grijze omheining staat, hebben decennialang huisjes gestaan. We denken aan moderne panden van twee bouwlagen hoog met plaats voor koffiezaken, winkels en kleinhandel. Zo zou Klein Turkije overdag een winkelwandelstraat kunnen worden.
Zo’n kleine anderhalve eeuw geleden zag het centrum van Gent er volledig anders uit. Kleine handelspanden en arbeidershuizen omringden de Gentse monumenten. Het centrum was verbonden met het toenmalige treinstation Gent-Zuid door een kluwen van smalle straten en steegjes. Vanaf 1880 begon in het kader van het Zollikofer-de Vigneplan en de komende wereldtentoonstelling een langdurig proces dat het centrum volledig omvormde. Er moest meer openbare ruimte komen in het centrum van de stad die inwoners ademruimte gaf en zichten op de torens creëerde.
Bron: Stad Gent, De Gentenaar / Foto’s: Beeldbank Gent
Eerst stopt men dec restanten van die huisjes zomaar onder de grond in een kelder, en dan vele jaren later stelt men met “verbazing” vast dat de stukken onbruikbaar zijn.
en dat heet dan goed bestuur, en regeren is vooruit zien.