Werfupdate: Op het vernieuwde perron van het Sint-Pietersstation

Het is ondertussen al een tijdje geleden dat we nog eens een bezoek brachten aan de werken van het Sint-Pietersstation. Hoogst tijd dus om nog eens de camera ter hand te nemen en een kijkje te nemen op het vernieuwde perron van spoor 11/12 dat sinds kort volledig in gebruik werd genomen.

Het kruispunt van de Sint-Denijslaan met de Voskenslaan is een dankbaar standpunt voor een blik op de nieuwe stationsgevel. Een deel van de overkapping zit momenteel echter nog verstopt achter een plastic zeil, dus het uitzicht zal zeker nog veranderen wanneer ook deze glazen wand zichtbaar wordt.

Het ziet er uiteraard al fris en kleurrijk uit op het niveau van de perrons. Bij gebrek aan plein én aan gelijkvloerse afwerking, is het momenteel echter moeilijk om een idee te krijgen van de uiteindelijke aansluiting van dit stationsdeel op de openbare ruimte.

Ondanks de rudimentaire staat van de begane grond onder de nieuwe spoorviaducten, voelt die toch al een pak ruimer en aangenamer aan dan die onder de oude sporen.

Deze lift en trappen liggen op de plaats van resp. de vroegere Voskenstunnel en de oude tramtunnel.

Boven de roltrappen is een portaal met ingewerkte schermen gezet.

Veel kleurcoördinatie moet er voor zorgen dat de reizigers zich gemakkelijk kunnen coördineren van punt A naar punt B binnenin het station.

Naast de roltrap kan je een glimp opvangen van de trap naar de kelderverdieping. Binnen enkele jaren zou deze ondergrondse verdieping tot aan de andere kant moeten reiken, aan de overkant van de sporenbundel. Het wordt geheel en al een fietsenstalling. Er komt er ook een op het gelijkvloerse niveau, recht onder de sporen aan het oostelijke uiteinde van het stationscomplex.

Het mag nog wel eens herhaald worden dat deze kelderverdieping pas wordt uitgegraven nàdat de dakplaat gegoten is. Die wordt opgehangen aan de spoorviaducten, vervolgens wordt de grond uitgegraven en achteraf wordt de last overgezet op steunpilaren onder de plaat. Dit heet de stross-methode. In voorgaande werfupdates kon deze methode al in actie worden gezien.

Er is ondertussen een volledig nieuw perron in gebruik genomen, met sporen aan beide kanten. Jammer genoeg is het nog steeds te vroeg om echt een definitief idee te krijgen van de toekomst, want er zitten nog tijdelijke X-verbanden in de dakkolommen. Er ontbreken verder nog stukjes dakplaat en zit er ook geen glas voor het vakwerk langs de zuidkant, maar een plastic zeil.

Er staat een stuk van de luifel van spoor 10 rechtop. Sinds deze fotoreeks werd gemaakt is de oude luifel van perron 9 quasi volledig afgebroken. Op perron 11/12 is alle meubilair geïnstalleerd. Er zijn windschermen rondom de banken en ook twee erg ruime wachtlokalen.

De vaste trap naar het oostelijkste deel van de toekomstige hal onder de sporen. Onder de trap op het gelijkvloers komen fietsenstallingen.

Een van die ruime wachtlokalen wordt blijkbaar een koffiekiosk. We hebben momenteel nog geen idee of deze apart verhuurd zullen worden, of dit satellieten van de bestaande koffiezaken in het stationsgebouw worden.

De oude perrons vanaf de nieuwe, met links een wachtlokaal. Het perspectief is gebroken door een vrachttrein die stilstond in het station. Er zullen ook nà de afwerking van het station nog steeds vrachttreinen door het Sint-Pietersstation blijven denderen.

We dalen de trap naar het middendeel van de reizigershal af. Je hoeft niet echt voorbij de gele X-verbanden en het plastic zeil te kijken om het gigantische verschil in ervaring met de oude perrons te vatten: in plaats van een donker, laag krocht tegemoet te gaan, word je nu echt naar een hoge en heldere ruimte geleid. Het heeft iets monumentaals.

De perrons worden met het centrale gedeelte van de hal verbonden met een lift, roltrappen én vaste trappen. Dit zijn die vaste trappen. De roltrappen liggen aan de andere kant van die stalen koker, die de brug slaat met de oude reizigerstunnel, over en onder de werf van spoor 9/10 door.

Een blik achterom toont opnieuw de trappen naar de kelderverdieping en toekomstige ondergrondse fietsenstalling.

Langs de andere kant van dezelfde trap heb je een onverhinderd zicht op de oude diensttunnel.

Leuk detail: in een aantal van de kolommen waarop het viaduct van spoor 12 rust, zit een stationshorloge verwerkt.

De blikken reizigerstunnel. De roze bewegwijzering van PGSP moet zodanig vaak veranderen dat het soms billijker is om er tape over te plakken dan om ze helemaal opnieuw te laten maken, zo blijkt.

Een blik vanaf spoor 8. Opnieuw: de luifel van perron 9 is ondertussen afgebroken.

Blik vanaf de oude perrons doorheen de nieuwe. Deze keer is het perspectief gebroken door een reizigerstrein. De vrachttrein was ondertussen alweer weg.

’t Is druk tussen de werven op een zondagavond.

Perrons 11 & 12 worden gebruikt door treinen naar Brussel en de Kust. Dat zijn doorgaans de drukste. Wie de trein naar Eeklo of Antwerpen neemt zal het langste moeten wachten op een nieuw perron.

Terug naar buiten. Er ontbreken hier en daar letters op de gevel, en een van de pilaren heeft een verfprobleem.

Vanuit de Sint-Denijslaan. ’s Avonds lijkt de glazen gevel gewoon op te gaan in de zonsondergang. Mooi tafereel.

Eventjes blijven plakken om ook avondbeelden te maken. Hier een blik op het station doorheen de Ganzendries.

Behalve de kleine horloges in de kolommen onder de sporen is er ook een groter ingewerkt exemplaar te vinden in het nieuwe stationscomplex. Het werkt en het geeft zowaar de correcte tijd weer.

Voorlopig kan je ook het horloge van het stationsgebouw nog zien vanaf deze kant van het stationscomplex. Dat zal wel veranderen naarmate de overkapping groeit.

Reizigerstrein & wachtlokaal in actie.

De draagstructuren van de luifel doen dubbel werk als lichtbakken. Er zitten ook spots helemaal bovenaan in de luifel. De combinatie levert best wel aangename verlichting op. Het hele concept verlichting is trouwens behoorlijk nieuw voor een Gents station.

De beschadigde verf op het stalen vakwerk van de overkapping is nog steeds op grote oppervlaktes aanwezig, zoals vorig jaar in april al eens werd opgemerkt.

Er wordt heel veel met geïntegreerde verlichting gewerkt, zoals hier in de trapleuning. Dat levert veel zacht en diffuus licht op.

Afsluiter: blik vanaf de gelijkvloers doorheen de glazen bodem van het bovenliggende perron.

Foto’s en tekst: Amaury Henderick